ناراحتی پدر من دقیقا نمیدونم مربوط به چه سنی میشه ولی حدس میزنم به ۱۷ _۱۸ سالگیش ربط داشته باشه.فقط حدس میزنم
چون نمیدونم چه اتفاقی واسش افتاده
هیچوقت هیچوقت عمیقا خوشحال ندیدمش
حتی وقتی دانشگاه قبول شدم (چون فک میکردم و خودشم میگفت از آرزوهاشه من برم دانشگاه) فقط لبخند زد.شاید بشه گفت که ته وجودش خوشحال بوده و نمودش لبخند بوده
ولی من مطمئنم اینجوری نبوده.
بابام در آستانه ۵۰ سالگی شبیه پیرمردهای ۷۰ ساله شده که هیچ انگیزه ای به ادامه نداره
خیلی دوس داشتم میشد کمکش کنم
درباره این سایت